Mroczni Najemnicy

Jerr · Gość

Powolnym, a zarazem posuwistym krokiem do drzwi komnaty zmierzał człowiek zakropiony, u swego boku trzymając pusty sak. Ubrany był w stare, zniszczone obuwie, wytarte od długiej walki rękawice, lekkie spodnie i przewiewną koszulę nadszarpniętą kłem czasu, ale wciąż modną. W dłoni dzierżył wyszczerbiony, ledwo zauważalny nóż, który ściskał pewnie, obracając wielokrotnie w drodze. Stanął przed drzwiami, dotarłszy do celu, mężczyzna zgiął palce aby zapukać doń pomieszczenia. Dłoń zawisła mu w powietrzu, wziął głęboki oddech. Zapukał trzykrotnie, czekał. Drzwi uchyliły się skrzypiących echem, stąpając delikatnym krokiem dotaszczył zmęczone ciało do środka, mężczyzna uniósł kącik ust, aby rozpocząć długą i wyczerpującą przemowę. Rozejrzał się najpierw wokoło, dostrzegł znajome twarze, skinął do zgromadzonych przyjaciół, obrócił ponownie nóż kryjąc zdenerwowanie w geście. Pogłębił spojrzenie, wiedział już wszystko. Podszedł do Wodza siedzącego na samym środku komnaty, na lekkim wywyższeniu, co symbolizowało zapewne cenzus społeczny tejże osoby – cholera wie, jakie tam u nich zwyczaje - pomyślał. Nożownik ukłonił się, zmarszczył delikatnie brwi, kolejne hausty powietrza łapał nerwowo, jakby zmęczony długą wędrówką, roztworzył usta, zwrócił się do mężczyzny z szerokim uśmiechem na twarzy i powiedział pewnie: Cześć!

mrok

Wysoka stara i siwa postać podniosła się z owego " poniesienia" i z nie ukrywanym przyjaznym geście wyciągnął ramie w geście powitania.

- Witaj przyjacielu, witaj w naszych skromnych progach. Cóż Cie sprowadza.
W moment stół zastawiono skromnym posiłkiem ale dużym dzbanem miodu i zajzajera.
- Usiądź przy stole , dla takich jak Ty zawsze się tu miejsce znajdzie.

Zarth

Wielki Z.,zajęty majstrowaniem przy jakiś szpargałach,usłyszawszy skrzypiące drzwi,wymamrotał pod krzywym nosem:
-Sie mje uoberwie uod Wodzunia zo te skrzyposzki we drzwiok,ehhh<pokręcił głową>
Przerwał swoje wielce absorbujące zajęcie i podszedł do półki na której zwykł stawiać olejki,smarowidła,i inne płyny wszelakiej maści,zastosowań których sam już do końca nie był pewien.
-Idem tuo uobsmoruje,bo mje Wodzu żyć nie dadzom,jokby nie doj Mapre,skrzyposzki uone usłyszoł<zagaił porywając pierwszą z brzegu butelczynę z oleistym płynem>
Kroki swe skierował ku drzwiom,wchodząc we Izbę,oczy przetarł,mimo,iż piasku w nich żadnego ni ziarnka nie było....
-Jerr! Cześć! - rzekł radośnie - cóż Ciem sprowodzo we nosze skromne progi?<wyszczerzył na wpół popsute zębiska w szerokim uśmiechu>
-I przysięgom,że tyn flakon,co tu trzymie,to ino smarowidło do zawiosów,a nie jokieś tom-nie przymierzajunc-nopitki i trunki,khehehehe<zaśmiał się ,a brzuch mu podrygiwał,jakby własym życiem żył>

Jerr · Gość

Ależ jak to co sprowadza? - zmarszczył teatralnie brew nożownik - kobiety, wino i śpię. A zupełnie poważnie, to azylu szukam w Waszych ramionach, a że staliśmy ramię w ramię, jak Sojusz się budował, jak się rozwijał barwnie, wspólnymi siłami zdobywaliśmy zamki, i dopracowaliśmy przepis, jak ze szklanki cukru można ukręcić 10 litrów miodu pitnego, to tutaj składam swe rekrutacyjne łapki. Jo! Pytajta...

Delevene

No i stało się (wiedziała że nie wytrzyma, nie oprze się mojej urodzie i wkońcu sie zjawi Fafuła jedna).
Witaj (odpowiedziała kusząco rozchylając usta).

Zarth

-Nu to cu jo miłym?tyn tygo.....khem...na brode moij babki....<podrapał się po siwej głowie po czym zaprezentował niespokojne nóżki,patrząc na flakon ze smarowidłem do zawiasów>nu to jo może skocze na kfile do piwniczki,hyh
<zawinął się na pięcie i obrał kierunek na schody piwniczne i bynajmniej nie celem wyciągnięcia okazyjnego flakona,a bardziej zabezpieczenia drzwi składziku przed kolejnym ochlejgębą>

Jerr · Gość

Czuję, usycha we mnie wiara
Instynkt ludzkości nieomylny
Tyle słów niepotrzebnych naraz
Złości i trwogi zgiełk bezsilny
Chcę uciec, wiem to brzmi naiwnie
Chcę uciec choćby na pustynię
- Jesteś zmęczony?
Tak
To minie

Czy ktoś zatrzyma młyny słowa
Nim w proch ostatnią prawdę zmielą
Bełkot i zbrodnia, król, królowa
Władzą nad nami się podzielą
Pogodzi nas niepogodzonych
Słońce gdy pierwszy raz nie wzejdzie
- Jesteś zmęczony?
Tak
To przejdzie

Czasu już nie ma, nie ma na nic
Myśl ginie ogłuszona gwarem
Głupota tuczy się słowami
Wystarczy: mane, tekel, fares
Czy świat jest łodzią dla szalonych
Rozbitków, co ratunkiem gardzą
- Jesteś zmęczony?
Tak
Bardzo

mrok

Czy odpoczniesz, nie sądzę,
Czyś zmęczony , Ty ? , nie sądzę

Odzyskaj wiarę, bo ta słyszę gaśnie.
Ferwor odpoczynek CI zastąpi , a spokojny umysł ukoi Twe zmęczenie.
Przystąp.

< Odszukaj osoby imieniem Kathir >

Semeridorn

stało się <wyszeptał nie wiedzieć do kogo> zaprawdę miło będzie ujrzeć jak sztandar najemnych nad Twą głową powiewać będzie <uśmiech zagościł na jego twarzy> no ale może zapoznam Cie z naszą starą jak Mrok tradycją... otóż... najmłodszy w rodzinie stawia <puścił oczko do Zartha>

Niss · Gość

Powodzenia.

Loraleth

<wyszeptał pogardliwie>
znowu ta łajza.....
<podszedł do rogu komnaty chwycił miotłę i cisnął nią pod nogi przybysza>
Chyba wiesz łajzo do czego służy? <wskazał na błoto, który niezdarny nożownik przytaszczył na swych brudnych buciorach>
bierej miotłę i zamiataj, a potem..... <zamyślił się chwile>
łap kufel miodu i napij się ze mną mój stary przyjacielu!!!!
Czemu tak późno? tak dużo włosów zdążyło wypaść z siwej łepetyny naszego wodza zanim wreszcie żeś się zdecydował!!!

Cóż rzec........ wyp...............................
iejmy coś wreszcie ????

Ammir

Jeru witaj obrzepalo napisz nr kom ten nowy,dziewczyny juz tra nogami hrhrh