Mroczni Najemnicy

Gość

Za oknami szalała potężna wichura, pod której naporem padały nawet najstarsze potężne drzewa, w których korze świat wyrył swoją historię. Nikt przy zdrowych zmysłach nie miał nawet zamiaru wychodzić na zewnątrz, kufel krzepkiego, krasnoludzkiego wina był tym, co każdy tego wieczora uważał za bliższy swemu sercu.
Mroczna elfka tknięta dziwnym uczuciem podeszła do okna. W jednej chwili, wichura nabrała dla niej innego wymiaru. Miała ona wrażenie, że wiatr żyje, niesie ze sobą głosy i coś jeszcze....gdy tylko zaczęła myśleć o tym czymś, w nieopodal z mroku wynurzyła się postać. Poruszała się tak, jakby poruszanie nogami sprawiało jej wielki trud, lecz sama sylwetka nie zdradzała najmniejszych oznak walki z wiatrem, tak jakby była otoczona kloszem ciszy...

Nagle drzwi gildii rozwarły się z hukiem, wpuszczając do środka przerażająco zimny wiatr, który rozpoczął taniec z płomieniami świec...do wnętrza wstąpił wędrowiec. Dopiero teraz mroczna zauważyła, że z wędrowca emanuje delikatne światło i tajemnica...przybysz zdawał się nie zwracać uwagi na obecnych i na ich podejrzliwe spojrzenia śledzące każdy jego ruch...gdy usiadł pod ścianą, słychać było tylko przerażające wycie wiatru za oknami, który sprawiał wrażenie, jakby chciał się z jakiegoś wedrzeć do środka... wszyscy czekali w napięciu...

gdy wędrowiec już siedział przemówił do wszystkich obecnych

- zanim wyjawię wam cel mojego przybycia, chciałbym wam opowiedzieć pewną historię, po jej wysłuchaniu podejmiecie decyzję co dalej....

"W chwili gdy przyszedł na świat, Bogowie zesłali Ziemii wiatr, ukojenie zmęczonej potworną falą śmierci i zniszczenia matce, jako zapowiedz zmian. Nie był to zwykły wiatr albowiem niósł on lament dusz wojowników zdradzonych w Bitwie o Duszę Świata. Dla każdego kto go słyszał, słońce ukryło się za cieniem bólu i rozgoryczenia wielkich duchem i męstwem dusz.
Lecz gdy wydał z siebie pierwszy okrzyk lament ustał, świat ogarnęła niewyobrażalna cisza, w której Jego płacz brzmiał niczym złowieszcza przepowiednia dopełnienia się czasu. Gdy spoczął w objęciach matki pośród ciszy rozległo się stłumione kołatanie do drzwi. Jego ojca, w miarę jak zbliżał się do nich ogarniał coraz większy lęk. Wiedział, że to co ujrzy nie pochodzi nie z tego świata, strach paraliżował jego umysł lecz serce podpowiadało mu, że jego przeznaczeniem jest przyjąć tego gościa. Nacisnął klamkę... Drzwi otworzyły się przy wtórze muzyki niesmarowanych zawiasów, która docierała do jego uszu jakby z oddali. Nie śmiał podnieść wzroku, wbił go w ziemię i czekał... czuł spojrzenie przybysza, czuł jego potęgę. Nagle, usłyszał głos... emanowała z niego siła i mądrość, (gdy później opowiadał o tym, mówił że to był jak szum wiatru w koronach drzew). Przybysz rzekł:
- Syn twój narodził się wraz z wiatrem, gdyż wiatr wybrał go jako swoje narzędzie. Twój pierworodny odmieni świat, tak zostało postanowione.
I tchnął na nowo narodzonego, który w jednej chwili ucichł, wtedy to po raz ostatni słyszano jego płacz.
- Dusza jego połączona jest z duszami tych, których lament przyniósł wam wiatr, jego los jest losem, który nie dopełnił się u owych mężów, ich mądrość jest jego mądrością, ich siła jest jego siłą...
po tych słowach przybysz rozpłynął się, a świat powrócił do normalnego stanu, tylko serca ludzi pozostały odmienione.
Długi jeszcze po odejściu nieznajomego ojciec stał z wzrokiem wbitym w próg chaty. Gdy ostatnia jego łza spadła na ziemię, podniósł wzrok na horyzont i z całych sił krzyknął:
- Jak mam nazwać mojego ukochanego syna Panie, jaka jest Twoja wola??!!
Po tych słowach w jego twarz uderzył wiatr, pachniał miłością i nadzieją.
W takich oto okolicznościach przyszedł na świat Hwesta, co w języku elfów oznacza Podmuch Wiatru...."

Gdy, zakończył opowieść wszyscy obecni nagle zdali sobie sprawę, że wiatru ucichł, a niebo znów stało się idealnie niebieskie. Ślad po niedawnej wichurze zniknął tak samo nagle, jak się pojawił. w pomieszczeniu nastała głucha cisza...

<przybysz wzdycha, po dłuższej chwili wstaje i energicznym ruchem odrzuca kaptur do tyłu>

- moje imię jest Hwesta, Podmuch Wiatru, przyszedłem tutaj, aby prosić was o przyjęcie w wasze szeregi, albowiem sen objawił mi, że moje przeznaczenie dopełni się jedynie w towarzystwie wielkich wojowników i magów, na których spłynął duch dawnych wojowników.....

Lucas

http://www.mn.fora.pl/viewtopic.php?t=49

przeczytaj lepiej to zanim Aeryn zobaczy...

Aeryn

Veri nie udało się zobaczyłem ale nie ma siły ni czasu by czytać.... możliwe że później to z robie. Cool

....

[Jakiś czas później ] - konkretnie po obiedzie polak głodny polak zły Razz

....

Początek naprawdę fajny podobało mi się zastanawiam się czy to nie znajomy/znajoma Razz

Furi. Lecz brakuje kilku rzeczy które należało by podać bądź z Mrokiem uzgodnić w bezpośredniej rozmowie. Wybacz za OFFKLIMAT jeśli twoje opowiadanie miało być częścią rekrutacji i kreowania twojej historii oraz osoby w świecie Allseron.

Co do wypowiedzi innych najemników prosił bym o wstrzymanie się do głosu chyba że jest to potwierdzenie czyjejś tożsamości bądź części opowiadania rekrutacyjnego, w innych przypadkach posty będą kasowane.

Grrid|Grinall

Ręcze za niego!!!!!

Neryl

Verkus · Gość

Fajne opowiadanie. Podobało mi się.

mrok

Czekam na komntę snów.